Jest to stan materii przypominający gaz, w którym część atomów pozbawiona została elektronów, które poruszają się swobodnie, albo przyłączają do innych atomów. Jednak w całej objętości jest on elektrycznie obojętny.
Idealną plazmę dla celów syntezy jądrowej jest stan, w którym mamy do czynienia z jądrami pozbawionymi zupełnie elektronów, które nie utrudniają zderzeń jądrom. Plazma może powstawać w wyniku przepływu prądu, promieniowania elektromagnetycznego lub najczęściej pod wpływem wysokiej temperatury.
Synteza jądrowa (nazywana też fuzją) to łączenie sił mniejszych jąder w jedno większe. Proces ten dla pierwiastków lekkich prowadzi do defektu masy produktów syntezy i tym samym wydzielenia energii. Wydzielana energia w tym procesie jest dużo większa niż dla rozszczepienia.
Do zajścia tego zjawiska konieczne jest zetknięcie się tych jąder co jest dość trudne ze względu na silne odpychanie protonów znajdujących się w tych jądrach. Dlatego zjawisko to zachodzi w bardzo wysokich temperaturach (dziesiątki mln K) lub w akceleratorach.
We wnętrzu gwiazd panuje temperatura rzędu dziesiątek mln K. Jest ona wystarczająca do powstania plazmy i pokonania sił odpychania między jądrami wodoru. Dzięki czemu wodór w wyniku wielu zderzeń łączy się hel.
Cykle to kolejne zderzenia i połączenia jąder prowadzące do powstawania danego pierwiastka. Podstawowy cykl występujący we wszystkich gwiazdach to cykl protonowy, w którym powstaje z wodoru hel.
W cyklu tym z czterech protonów (jądra wodoru) w kolejnych zderzeniach powstaje jądro helu i wydziela się przy tym energia 26,7 MeV.
W masywniejszych gwiazdach i zachodzą cykle wytwarzające cięższe pierwiastki takich jak: węglowo-azotowo-tlenowy, Proces 3-apha (wytarzanie węgla - zachodzi też w starych gwiazdach rozmiaru Słońca)
A: Stopień rozczepienia (ładunek pierwotny)
B: Stopień fuzji (ładunek wtórny)
Jako zapalników używa się bomb uranowych lub plutonowych. Natomiast głównym materiałem są jądra lekkich pierwiastków, które ulegają syntezie jądrowej. Najczęściej spotykane reakcje to:
6Li + n → 4He + T + 4,8 MeV
T + D → 4He +n + 17,6 MeV
D + D → T + p + 4 MeV
D + D → ³He + n + 3,3 MeV
Z czego dwie pierwsze są samopodtrzymujące się, a pozostałe służą do zwiększenia energii wybuchu (w szczególności bomby 3 stopniowe). Moc bomb termojądrowych jest około 1000 razy większa od bomb atomowych i może dochodzić do 150Mt TNT.
Tokamak to doświadczalne urządzenie do produkcji energii elektrycznej z procesu syntezy jądrowej. Obecnie znajdują się w fazie badać i nie potrafił jeszcze działać wytwarzając energię dla przemysłu. Reakcja fuzji jądrowej zachodzi w silnym polu magnetycznym utrzymującym syntezującą gorącą plazmę bez kontaktu z materią.
/